Poezenfamilie

Bestemming Kenia, ik hoop wilde dieren te zien. Grote katten, leeuwen, tijgers, luipaarden, maar begin klein. Gaandeweg, maak ik kennis met de poezenfamilie thuis.  Een poezenfamilie, met een grote stamboom. Ze betekenen een grote steun, voor broer Isaac. En verder, heeft Becky ook haar lieveling, een grote kater zonder manieren. Ze blijft volharden en hopen op verbetering. Maar dagelijks hoor ik meermaals ´bad manners´. Of te wel ´tabia´ (gedrag!) in Swahili, wanneer ze de kater terecht wijst.

Mama heeft niets met poezen, zij heeft het meer voor geiten. Ze is er met momenten helemaal klaar mee.  Het is begonnen met 1 poes, vertelt ze me. Ik tel er vandaag 10! 1 kater, 2 kattinnen, een tweeling  kittens, triplets kittens en een tweeling kittens, die het beste van hun kleuterleeftijd maken.  De kattin waar het allemaal mee begon, heeft de familie verlaten.

De uit de hand gelopen, stamboom poezen, zorgt voor verdeling in de familie.  Het verzorgen van een ´huisdier´, lijkt hier wel ´kunst en vliegwerk´. Kenianen vinden dieren nuttig, wanneer deze iets tastbaar opleveren, zo ook Mama.  De rol van huisdieren, als gezelschapsdier, is onbekend en onbemind. En zo heeft Mama het toch wel moeilijk, om te aanvaarden, dat de poezenfamilie, voor broer Isaac, betekenisvol is.

1 van de twee ´kleuter´ kittens, is er slecht aan toe. Scruffy, zet iedere dag, een stapje terug in het leven.  Ik kan het niet langer aanzien, en ga op zoek naar een dierenarts. Deze wordt, wat kleine huisdieren betreft, in hoofdzaak door niet Afrikanen bezocht, Een blanke vrouw met grote zwarte hond, verlaat dan ook de praktijk.

In onze kleine kartonnen doos, vertrekt Scruffy, met Isaac en mezelf, in de Tuktuk. Er volgt een onmiddellijke interventie en diagnose, gedehydrateerd, abces in de mond en verder kritiek ondervoed. Nochtans, ziet het er allemaal hoopvol uit, Scruffy blijft bij de dierenarts. We ontvangen, via Whatsapp, filmpjes. Scruffy doet zich tegoed aan kip en gehakt. We kijken ernaar uit, en regelen de thuiskomst van Scruffy.  Enkele uurtjes later bereikt ons het nieuws, ondanks alle inzet en zorg, heeft Scruffy het niet gehaald. We keren huiswaarts, met een stille kartonnen doos, zonder leven. We begraven Scruffy, op een mooi en rustig plekje.  Ook zusje zoekt nu een nieuw plekje, zonder broertje.

Wordt vervolgd.