Lucky Summer: deel 2

Aangekomen in Lucky Summer, volg ik Karani op de voet.  Geen verharde wegen, een gewemel van grote en kleine mensen. Meer dan levendig, eerder een bruisende sfeer.

We lopen trappen op, en nog meer trappen, leiden ons naar de voordeur van een appartementje. Kleine zitkamer met zetels, koffietafel, kast en grote smart TV. Twee slaapkamers, kleine keuken en WC/douche ruimte. Ik maak kennis met Karani's 22-jarige zoon en verder twee neven (28j en 20j), die voorlopig bij haar verblijven. Het wordt me niet echt duidelijk, wat de ambities zijn van deze jongeren. 

Twee weken verblijft Karani in Nairobi, haar school is nu gesloten, de kinderen met vakantie. Karani geeft me een heel warm welkom, kookt vol overgave, en ik waag me nog maar eens aan de Ugali. Ik krijg het opnieuw niet voor mekaar om het lekker te vinden. Verrast met Chapati (plat brood) voor ontbijt, geef ik haar spontaan een knuffel. Zo lekker!

We beginnen te praten, en blijven praten. We blijven elkaar vinden in ieder gesprek, groot of klein. Karani praat gepassioneerd over haar school en haar kinderen (een 80-tal). Verder over de plannen om een nieuw schoolgebouw te realiseren, de plannen mooi uitgetekend door een architect. Karani loopt over van passie en ambitie, en maakt er geen geheim van dat ze een samenwerking met mij wel ziet zitten. Enige vrijwilligers, hebben in het verleden, al de weg gevonden naar haar school. Ik ben op zoek naar een nieuwe uitdaging, een mooie plaats, waar ik het verschil kan maken. Ik overhandig haar, mijn Engelstalige leesboekjes. De start van een grote bibliotheek, in gedachten mijmer ik weg.

Karani overtuigd me, dat ´haar´ school en haar kinderen, voor mij, wel eens het verschil kunnen maken in de nabije toekomst. De school bevindt zich in Kitale, een stad van ongeveer 160000 inwoners, op een hoogte van ongeveer 2000 meter en in de onmiddellijke omgeving van de grens met buurland Oeganda. 

Geen onderwerp is onbesproken tussen Karani en mezelf, en verder blijven we mekaar maar steeds terugvinden. Karani opent voor mij, haar schoolpoort en hart, en daar kan ik niet zomaar voorbijlopen.