Afrikaanse familie: deel 1

Woensdag,5 april 2023

In het pikdonker ontmoet ik Mama en broer Isaac. Mijn gastheer, Thomas, is 1 week voor mijn aankomst vertrokken naar Djibouti, met een nieuwe arbeidsovereenkomst. Het voorgenomen uitstel, niet langer meer bespreekbaar.  Thomas is de kostwinner voor de familie. Het ziet ernaar uit dat onze geplande ontmoeting, waar we al 10 jaar op wachten, nog langer op zich zal laten wachten.   Ik neem mijn intrek in Section 58, in het donker, kan ik het niet goed uitmaken. Zou het de Seefhoek kunnen zijn, Zurenborg, het Kiel of gewoonweg het Stuivenberg?  Morgen, in het daglicht zal Ik het zien.

Ik breng de eerste nacht door in een Bed & Breakfast ,een 100-tal meters, verder op in de straat. Eenvoudige kamer, creatief hemelbed, gezellige buitenruimte, gemeenschappelijke keuken. De familie staat erop mij, met het grootste respect te ontvangen.  Maar ik ben alleen en vind er maar niets aan, ik neem mezelf voor dit in de morgen ter sprake te brengen, want ik wil hier weg. Hier kan ik niets leren, in mijn gedachten, verzet ik me. Ik wil geen toerist zijn, Ik wil mezelf kunnen zijn, in deze nieuwe wereld.

De familie heb ik overtuigd, en ik neem dan ook mijn intrek, in de woning van de familie.  Een gehuurde woning, met 1 slaapkamer en een minikamertje, zitkamer, toilet/douche en een klein keukentje, met 1 pit om te koken. De woning is karig ingericht, geen ijskast, geen wifi-aansluiting, geen eettafel, een mini TV, plastieken tuinstoelen vormen het salon. Enkel stromend koud water. Omwille van de ziekte van broer Isaac, is de inboedel verkocht. De medische onkosten, voor o.a. de tweewekelijkse chemotherapie, zijn astronomisch.

Na het afsluiten van de dag, deel ik de woonkamer, met Becky. De koffietafel tussen ons in, wordt voor mij, de nachttafel. Ik slaap op de grond, op een dikke deken, en voel me gelukkig. Een leven zonder, franje.  Mama, is echter van mening dat ik net als Becky, een matras dien aan te schaffen. We trekken daags later naar de lokale supermarkt, food en non-food. Ik lach in mezelf, wanneer ik op aanwijzen van de verkoper, languit op de matras lig in de supermarkt. Een nieuwe, roze matras voor minder dan 2000 Kes (14 Euro). Naast mijn ´nachttafel´ heb ik dus nu mijn persoonlijke slaapplek.